همانطور که همه ما می دانیم، نقطه اشتعال دمای پایینی است که در آن یک مایع یا جامد قابل اشتعال می تواند بخار کافی برای تشکیل مخلوط قابل اشتعال با هوا در سطح مایع یا جامد در ظرف مورد استفاده ایجاد کند.هنگامی که غلظت مخلوط بخار سطح روغن و هوا افزایش می یابد، دمای پایینی که می تواند احتراق مداوم (مدت زمان کمتر از 5 ثانیه) را در هنگام مواجهه با شعله باز ایجاد کند، نقطه اشتعال نامیده می شود.

تستر نقطه اشتعال بسته

بنابراین، تفاوت بین تستر نقطه اشتعال بسته و تستر نقطه اشتعال باز چیست؟

مشکل نقطه اشتعال باز شدن چیست؟تستر نقطه اشتعال باز عمدتاً برای روغن کاری روغن و فرآورده های نفتی سنگین استفاده می شود.هنگامی که نقطه اشتعال باز اندازه گیری می شود، بخار حاصل از گرمایش فرآورده نفتی به طور مداوم به هوای اطراف پخش می شود که باعث می شود نقطه اشتعال اندازه گیری شده بالا باشد.برای اکثر روغن‌های روان‌کننده و روغن‌های سنگین، به‌ویژه زمانی که در قطعات غیرهرمتیک یا در شرایط دمای پایین استفاده می‌شود، حتی اگر مقدار معینی از مواد افزودنی سبک وجود داشته باشد، در حین استفاده تبخیر می‌شود و خطر آتش‌سوزی ایجاد نمی‌کند.بنابراین این محصولات با یک تستر نقطه اشتعال باز اندازه گیری می شوند.

همچنین در برخی از مشخصات روغن روانکار دو نشانگر کیفیت باز و بسته وجود دارد.هدف آن استفاده از تفاوت بین نقاط فلاش باز و بسته برای بررسی عرض کسر روغن روان کننده و وجود یا عدم وجود اجزای سبک است.برخی از روغن های روان کننده در ظروف بدون هوا استفاده می شود.در حین استفاده، دماهای بالا اغلب به دلایل مختلف (مانند سرعت بالا یا دلایل دیگری که باعث گرم شدن بیش از حد تجهیزات، قطع جریان، قوس الکتریکی و غیره می شود) ایجاد می شود، به طوری که روغن روان کننده ممکن است محصولات تجزیه را تشکیل دهد، یا از اجزای دیگر که با وزن سبک تزریق می شوند. عناصر.بنابراین، یک تستر نقطه اشتعال دهان بسته مورد نیاز است.